Poznajcie początkującego Łukasza i jego stringi

Dzisiejszy post będzie zdecydowanie nie o mnie, a o pewnym niesamowitym człowieku imieniem Łukasz, który dokonał prawie niemożliwego!

Wszystko miało swój początek 17 września:
Łukasz napisał do mnie, że chce zrobić stringi swojej narzeczonej Kasi. Najbardziej przeraziło mnie zdanie: "Wiem jak wygląda szydełko, ale nie mam pojęcia jak się go używa."
Oczywiście, skoro zapał ucznia był, to nauczyciel nie mógł się zniechęcić, więc napisałam, co będzie potrzebne, żeby się nauczyć, opisałam schemat kwiatka, żeby było łatwiej.

Początkowe założenia Łukasza były takie, że prace potrwają do Walentynek, majowych urodzin owej narzeczonej lub lipcowego ślubu owych narzeczonych.

Do połowy października prace się zatrzymały, bo ważniejsza była obrona pracy magisterskiej.
10 października dostałam wiadomość, że prace ruszają, jest szydełko i włóczka :)

6 listopada było małe załamanie:
"Siadłem chyba po raz 4 przy tym szydełku i wcale się z nim nie lubię."
Poradziłam włóczkę bez włosków, szorstką, twardą i większe szydełko (Łukasz pracował na 1,6mm) i na szczęście jego zapał powrócił.

14 listopada przeczytałam:
"Mam wrażenie że daleka droga przede mną i że wcale nie chcę jej kontynuować, ale mimo że pracy dużo to sądzę że efekt wart jest poświęcenia."
To był czas, kiedy Łukasz ćwiczył półsłupki na głowie słonia.

22 listopada porzucił słonia i przeszedł do robienia kwiatków do stringów.

Potem były poprawki i jeszcze kilka wymienionych wiadomości, aż w końcu 27 listopada dostałam wiadomość z załącznikiem:

Kwiatek niestety został zabity, bo oczka ścisłe były złe.

Ale już kolejnego dnia (28 listopada) dostałam zdjęcie z poprawnym kwiatkiem:

i Łukasz dorobił jeszcze dwa kolejne tego dnia.

6 grudnia było już tyle:

Później nastąpił tydzień przymusowej przerwy od szydełkowania.

21 grudnia dowiedziałam się, że jeden kwiatek zajmuje Łukaszowi 20 minut, a stringi są na tym etapie:

22 grudnia zrobiony był tył i trwało opowiadanie o obrabianiu:

i dowiedziałam się, że: "To obrabianie jest znacznie prostsze jak robienie kwiatków."

23 grudnia były już prawie gotowe:

i udało się je skończyć, a ja dostałam radosnego e-maila:
"No i stało się. Trzy miesiące i sześć dni od pierwszego maila, a jedynie 26 dni od pierwszego koślawego kwiatka, który oczywiście nie przeżył, skończyłem robić stringi!"

Oczywiście były też wyrazy zachwytu nade mną za co bardzo dziękuję:
"Bardzo serdeczne dziękuję za pomoc, troskę, wiarę i otuchę jakie mi ofiarowałaś przez te trzy miesiące. Jestem pewien że moja Katarzyna zaniemówi na widok prezentu :-)"

Łukasz był moim pierwszym uczniem, którego uczyłam on-line, a może nie tyle uczyłam, co dawałam mu wskazówki :)

Co sądzicie o jego pracy?

PS. Wszystkie zdjęcia zostały zrobione oczywiście przez Łukasza.